Op 19-jarige leeftijd de winnaar scoren in de Derby di Milano, precies op de dag van je Serie A-debuut. Kan het voor een voetballer nog beter worden?
Misschien ook niet, want dat bleek inderdaad het hoogtepunt uit de carrière van Giuseppe Minaudo. Op 6 april 1986 scoorde deze in Sicilië geboren middenvelder – een product van de jeugdopleiding van Inter – het enige doelpunt van de dag, een paar minuten nadat hij voor het eerst zijn voet op een Serie A-veld had gezet, toen de Nerazzurri de overhand hadden op Milan in de Derby della Madonnina.
Het was de derby van Minaudo, maar het was ook de eerste die Silvio Berlusconi toekeek vanaf de tribune van San Siro, nadat hij zojuist de Rossoneri had overgenomen van de financieel worstelende Giussy Farina.
“Ik bezorgde Berlusconi zijn allereerste voetbalteleurstelling. Adriano Galliani herinnerde me daar elke keer aan als ik hem ontmoette”, herinnerde Minaudo zich later in een interview met de toonaangevende Italiaanse krant Corriere della Sera.
Zijn doelpunt maakte van een vrij saaie derby in een vrij rustig seizoen een dag om nooit te vergeten, althans voor de Inter-fans.
Het Serie A-seizoen 1985/86 was inderdaad een overgangsseizoen voor beide Milanese ploegen, aangezien ze nog lang niet in de buurt waren van de strijd om de Scudetto. Als er één team in de stad was dat zichzelf met glorie bedekte, dan was dat basketbalkrachtpatser Simac Olimpia Milan, die vlak voor de derby werd geëerd omdat ze zojuist de Italiaanse titel hadden veroverd.
Inter en Milan eindigden op een teleurstellende zesde en zevende plaats in de Serie A, waarbij alleen Inter op zijn minst de laatste plek voor de UEFA Cup van volgend seizoen kon veroveren.
Daarover gesproken, de UEFA Cup – dat was een andere bron van grote spijt voor de Nerazzurri tijdens dat seizoen. Slechts een paar dagen voor de derby had Inter hun Europese reeks in de halve finales van de beker beëindigd, door in de verlenging met 5-1 te verliezen van Real Madrid en daarmee een 3-1 voorsprong te verspelen die ze twee weken eerder in San Siro hadden opgebouwd!
Mario Corso, een legende uit de Grande Inter van de jaren zestig, was hun coach. Hij had eerder dit seizoen Ilario Castagner vervangen, nadat hij gepromoveerd was vanuit zijn baan als jeugdclubmanager.
Aan de andere kant van het veld bevond Nils Liedholm, zelf een van de grootste Rossoneri-spelers, zich in de dug-out van Milaan voor zijn derde en laatste periode als hoofdtrainer.
De opstellingen bestonden uit zowel de gebroeders Baresi – Franco, een Milanese legende, als de oudere, minder bekende Giuseppe, die in plaats daarvan voor Inter speelde. De WK-helden Marco Tardelli en Alessandro Altobelli van 1982 droegen de zwart-blauwe trui van Inter. Milan antwoordde met spelers als Paolo Maldini en Mauro Tassotti, die binnen een paar jaar de ruggengraat zouden vormen van de winnende cyclus van de Rossoneri.
Maar er waren ook enkele opvallende afwezigen. Een ander icoon uit 1982, Paolo Rossi, beëindigde zijn carrière bij Milaan. Pablito had een paar maanden eerder beide Rossoneri-doelpunten gescoord in de omgekeerde wedstrijd, maar dit keer raakte hij geblesseerd.
Dat gold ook voor Karl-Heinz Rummenigge, de gevaarlijkste onder de aanvallers van Inter. De Duitser liep tijdens de warming-up een hamstringblessure op en Corso moest Luciano Marangon snel in zijn plaats inzetten.
Toen ook Marangon in de eerste helft geblesseerd raakte, had de Nerazzurri-coach geen andere keuze dan zich te wenden tot de jonge Minaudo, die hij kende sinds zijn dagen als leider van Primavera, de jeugdclub.
Hij gaf hem enkele eenvoudige, duidelijke instructies: “Blijf kalm en blijf dicht bij het doel als we de bal oversteken.”
De 19-jarige jongen luisterde wel naar hem. In de 77e minuut van een behoorlijk saaie wedstrijd – zozeer zelfs dat de titel van Corriere della Sera de volgende ochtend “The Derby Is Dead” zou luiden – nam Pietro Fanna een vrije trap vanuit de linkerhoek van het veld.
Andrea Mandorlini kopte de bal recht in de linkerpaal van Giuliano Terraneo, maar Minaudo pakte de rebound snel aan en schoot de bal van dichtbij binnen voor de winnaar van de Nerazzurri.
Wat een debuut. Het leek het begin van een droom voor Giuseppe Minaudo.
Zijn carrière kwam echter nooit echt van de grond. Na zijn derby-exploit had hij moeite om speeltijd te krijgen bij Inter en na twee jaar besloot hij ergens anders te verhuizen. Udinese, Atalanta en Torino waren de belangrijkste bestemmingen van zijn lange omzwervingen over het Italiaanse schiereiland, die in 2003 eindigde in de amateurdivisies.
Hij ging de geschiedenis van de Serie A in als een one-goal wonder – een meteora, zoals de Italianen zeggen. Hij scoorde nog een paar doelpunten, maar iedereen herinnert zich hem alleen vanwege die knaller in de Derby della Madonnina.
Minaudo heeft echter geen spijt:
“Ik had de carrière die ik verdiende”, gaf hij toe in hetzelfde interview met de Corriere. “Ik was geen kampioen die tien jaar bij Inter kon spelen. Maar ik speelde wel in de Serie A.”
Dat is meer dan veel voetballers kunnen zeggen, en nederiger dan velen zouden zijn.
WEDSTRIJDSCOREKAART
6 april 1986 – Serie A 1985/86, ronde 27
INTER – MILAAN 1-0
SCORER: 77′ Minaudo
INTER: Zenga, Bergomi, Mandorlini, G. Baresi, Collovati, Ferri, Fanna, Tardelli, Altobelli, Brady (85′ Cucchi), Marangon (46′ Minaudo) (Lorieri, Bernazzani, Marini) Coach: Corso
MILAAN: Terraneo, Manzo, Maldini, F. Baresi, Di Bartolomei, Tassotti, Icardi, Wilkins, Hateley, Evani, Virdis (Nuciari, Mancuso, Russo, Bortolazzi, Carotti) Coach: Liedholm
SCHEIDSRECHTER: Dhr. Redini uit Pisa
