Juventus was in het begin de minst consistente en overtuigende speler van de topclubs in de Serie A. Geen enkel team is tot nu toe perfect geweest, zelfs niet de twee meest serieuze kanshebbers, Napoli en Inter. Daarom staat iedereen nog steeds bovenaan. Er is tijd om de problemen aan te pakken en mee te doen aan de titel, hoewel dat niet erg waarschijnlijk is. Aan de andere kant hebben Milan en Roma de coachingwissel zeer snel geabsorbeerd, en Atalanta ziet er net zo competitief uit als in het recente verleden. Als de Bianconeri het hele seizoen op en neer gaan, is een plek in de top vier verre van gegarandeerd.
De verschillen met vorig jaar
Veel mensen hebben zich gehaast om de recente reeks trekkingen te vergelijken met het begin van het Thiago Motta-tijdperk. De overeenkomsten bevinden zich slechts aan de oppervlakte. In de eerste plaats hadden de problemen kunnen worden toegeschreven aan de aanpassing aan een nieuwe baas en het leren van een nieuw systeem in 2024/2025. In plaats daarvan zit Igor Tudor ongeveer zes maanden in de dug-out. Ten tweede is de vechtlust in ieder geval goed en lijkt iedereen dezelfde kant op te roeien. De Oude Dame leek levenloos, zo niet zelfs lusteloos, maar al te vaak onder de voormalige Bologna-leider, vooral later. Ironisch genoeg zijn de achtbaanritten die vorig seizoen het meest werden verwacht, gezien de concepten en de afkomst van hun voormalige tacticus, de laatste tijd regelmatig voorgekomen.
Het belangrijkste probleem
Het is flagrant dat Juventus een gebrek aan evenwicht heeft en defensief verdacht is. Elke keer dat ze met enige intensiteit en overtuiging proberen aan te vallen, hebben de tegenstanders prairies op counters. Het is een brandoefening als de bal in hun strafschopgebied ligt. De terugkeer van Gleison Bremer, die beter gemanaged moet worden, is niet de oplossing voor alles.
De laatste twee of drie wedstrijden waren minder wild, maar dat ging ten koste van de aanval, die niet zoveel opleverde als in de voorgaande hoog scorende wedstrijden. Het vinden van een gelukkig medium is van het grootste belang. Het is onhoudbaar om te leven en te sterven door het geluk van de rebound en de vraag of sommige spelers beschikbaar en in goede vorm zijn in elke wedstrijd.
Geen gemakkelijke oplossing
De Bianconeri hebben al verschillende elftallen moeten opstellen vanwege blessures en rotatie. Hun moeilijkheden gaan verder dan het wisselen van een of twee spelers, en het bepalen van de selectie gaat maar zo ver. Ze hebben met elke versie van het geliefde 3-4-2-1 van de coach geëxperimenteerd. Zelfs degenen die op papier steviger hadden moeten zijn, bijvoorbeeld met Pierre Kalulu op de flank of een extra middenvelder, Teun Koopmeiners of Vasilije Adzic in het gat, hebben niet voor meer stabiliteit gezorgd en de achterhoede beter beschermd. Op de lange termijn is het schadelijk om de basisopstelling voortdurend te veranderen. De spelers verliezen referentiepunten en vertrouwen in de baas als de methode niet werkt.
Het korte-deken-syndroom
Vermoeidheid overviel hen in de meest recente wedstrijden, maar ze lijken ook vast te zitten tussen welke kant van de bal ze prioriteit moeten geven. Proberen de tegenstanders te slim af te zijn is een strategie die zelden vruchten afwerpt, maar Juventus heeft meer talent in de aanval dan achterin. Nu Edon Zhegrova gezond is en drie goede spitsen in de selectie zitten, is er geen enkele reden om ooit een middenvelder op te schuiven, ook al omdat ze daar flinterdun zijn. Bovendien hebben ze meer tempo en creativiteit nodig om hun frontlinie te laten functioneren; Anders wordt Kenan Yildiz te gemakkelijk opgekropt. Terwijl Jonathan David en Lois Openda last hebben van een paar meter achterstand, is een 3-4-1-2 met de Turk als nummer 10 en twee aanvallers als Francisco Conceiçao niet kan starten niet veel anders. Ze hebben daartoe een aantal routes te verkennen. In plaats daarvan hebben ze alles wat ze defensief kunnen doen met hun huidige plan al uitgeput, behalve dat Bremer en hun andere centrale verdedigers een niveau omhoog gaan.
Verschillende formaties
De manager heeft een schematische verandering ronduit genegeerd. De enige omweg tot nu toe was een 3-5-2, wat eigenlijk prima werkte in de laatste minuten van de wedstrijd tegen Milaan, omdat ze vooraf overgeleverd waren aan de genade van hun vijanden. Toch kunnen ze er niet echt consistent gebruik van maken, omdat er zoveel aanvallers moeten spelen. Een middenveld met drie man zou geen kwaad kunnen, maar daar is diepte wel een probleem. De meest gespierde versie zou die zijn waarin Weston McKennie zich bij Manuel Locatelli en Khephren Thuram voegt. De Fransman en de USMNT-speler zouden op die manier meer kunnen bijdragen in het laatste derde deel. Toch is de Amerikaan waarschijnlijk op weg naar buiten, wat zijn status aantast. Er zou ook een versie komen met Koopmeiners als diepliggende spelmaker. Het zal wat werk vergen, en hij heeft niet genoeg laten zien om het te proberen.
Omdat ze geen eersteklas rechtervleugelverdediger hebben aangetrokken, zijn ze scheef geworden, maar het geeft ze ook enige flexibiliteit. In een hypothetische viermanslijn in een 4-3-3 zou Kalulu of Lloyd Kelly de ene flank aankunnen, met Andrea Cambiaso aan de andere, zodat het er niet te agressief uit zou zien. De Italiaans international is niet geweldig geweest en is zeer proactief, maar hij heeft veel als pure vleugelverdediger gespeeld. Een tussenoplossing zou zijn om de veelzijdigheid van McKennie te benutten en hem volgens hun standaardtactiek op de vleugel in te zetten. Hoewel het geen perfecte oplossing zou zijn, zou hij gevaarlijker zijn dan Kalulu, die feitelijk een nul is geweest in de aanval, maar het is moeilijk hem de schuld te geven. Hij is veel beter als ‘braccetto.’ Ze moeten hem eigenlijk zo snel mogelijk daarheen verplaatsen. Kelly zou geen vaste speler moeten zijn, alleen maar omdat hij de enige linksbenige verdediger is, gezien zijn blunders en wankelheid.
De toekomst van Igor Tudor op de Juventus-bank
Het management beschikt uiteraard over een radicaal instrument om de boel op te schudden, namelijk het wisselen van coach. De Kroaat heeft het vertrouwen van het koper, laat La Gazzetta dello Sport weten. Hoewel hij, net als elke gaffer die een stotterend topteam aanstuurt, onder de loep wordt genomen, meldt Matteo Moretto (via SOSFanta). Hoewel ze nu verschillende honcho’s hebben, kunnen ze, als ze niet bij Thiago Motta blijven, in wie ze veel meer hadden geïnvesteerd, zowel economisch als strategisch, zeker verder gaan als ze denken dat hij niet de juiste man voor de baan is.
Het zal niet snel gebeuren, maar het is wel iets om in de gaten te houden. Damien Comolli en co. naar verluidt heeft hij de baas niet rechtstreeks gekozen, aangezien eigenaar John Elkann hem naar verluidt met de hand heeft uitgekozen. De frontoffice onderzocht elke optie voordat hij hem bevestigde nadat Antonio Conte ze ondanks al het gepraat had afgewezen. Het is hun verdienste dat ze hem hebben omarmd, maar ze zijn niet overdreven toegewijd, en hij is relatief goedkoop. Net als in de zomer is het probleem dat het inhuren van alleen een topcoach een andere richting zou rechtvaardigen. Er is nu echter een Scudetto-winnende voormalige Italiaanse coach die gras aan het plukken is in Toscane.
Volg ons verder Google Nieuws voor meer updates over de Serie A en het Italiaanse voetbal
