Nog een Bundesliga-wedstrijddag, nog een sloopklus van Bayern München.
Nu de Champions League-wedstrijd tegen Paris Saint-Germain halverwege de week op de loer ligt, besloot coach Vincent Kompany een aantal van zijn starters rust te gunnen, waaronder Ballon d’Or-voorloper Harry Kane en de sensationele Michael Olise. Het leek echter niets uit te maken, aangezien de Beierse machine langs een Leverkusen-kant zonder ideeën rolde. Het belooft een bijzonder seizoen te worden. Hier zijn enkele belangrijke conclusies uit een ander sterk uitje:
Een team? B-team? Probeer ons alsjeblieft niet te bespelen
De ploeg van Bayern München was vanavond min of meer een B-team, met Serge Gnabry, Tom Bischof en Lennart Karl als basis, en dat maakte geen greintje verschil. De blauwdruk en de speelstijl waren allemaal intact, en Vincent Kompany liet het team spelen met de branie en het evenwicht van een Champagne XI. Wat opviel waren de passdriehoeken op het middenveld, de snelle pass met één aanraking, de constante uitwisseling van posities en de snelle spelwisselingen over de vleugels.
Er waren grote zorgen over de omvang van de selectie in de aanloop naar het seizoen, maar het lijkt erop dat het B-team van Bayern sterk genoeg is om de meeste topteams in Europa uit te dagen. De stand was 3-0 ruim voordat Harry Kane, Michael Olise, Luis Díaz en Aleksandar Pavlović werden ingevallen. Lennart Karl was een revelatie, maar vanavond draaide het allemaal om Tom Bischof. Sensationeel in een bredere rol, spelend met evenwicht en precisie en een absolute wereldgenoot van een pass achter de verdedigingslinie om Gnabry voor het eerste doelpunt te zetten, stapte Bischof echt op en nam de leiding. Raphaël Guerreiro speelde een fantastische wedstrijd en Nicolas Jackson scoorde een schitterende kopbal voor Bayern’s tweede doelpunt, waarmee een uitstekende wedstrijd voor de spelers op de bank werd afgerond.
Kompany is echt aan het koken geweest.
De overwinningen blijven zich opstapelen
Dit was Bayern’s vijftiende overwinning op rij in alle competities dit seizoen, iets dat nog nooit eerder is behaald in het Europese clubvoetbal. OOIT. Ja, Bayern is de eerste club die dit doet, en ze blijven het record aan de top uitbreiden. De wedstrijden van PSG en Arsenal die binnenkort in de Champions League plaatsvinden, kunnen de zaken in perspectief plaatsen, maar op dit moment is dit de club waar iedereen op zou wedden. Vincent Kompany bouwt aan iets ongekends, en niemand heeft op dit moment een antwoord. De voetbal lijkt op een positieloze ‘totale voetbal’ en maakt vrij stromend aanvallend voetbal mogelijk zonder positionele beperkingen, waardoor spelers kunnen bewegen, ruimte kunnen creëren, passeerbanen kunnen openen en elkaar kunnen bedekken om defensieve gaten te dichten.
Daarom heeft Bayern dit seizoen ook zoveel schone lakens. In de Bundesliga scoorde Bayern maar liefst 33 doelpunten in slechts negen wedstrijden, veruit de beste aanval in Europa, terwijl hij ook maar een schamele vier doelpunten toestond, het beste verdedigende record in de Bundesliga.
Er wordt op deze verdediging geslapen
De manier waarop het hele team defensieve structuren aanneemt bij het spelen tegen balbezit of om balbezit terug te winnen in bedreigende situaties is iets dat we al jaren niet meer hebben gezien. Deze ploeg doet het op zo’n georganiseerde en gedisciplineerde manier. Zodra de bal verloren is, vormen de spelers drukkende driehoeken rond de tegenstander om hem te dwingen passes te geven, terwijl de verdedigers zich terugtrekken om de centrale gebieden te verstoppen. Dit dwingt de bal om wijd te worden geduwd, vanwaar voorzetten kunnen worden verdedigd door de combinaties van de vleugelverdediger-middenverdediger.
Het drukbezette en flitsende aanvallende voetbal van Bayern heeft er historisch gezien toe geleid dat het team vaak goedkope doelpunten tegen kreeg als gevolg van de hoge lijn, maar Kompany lijkt een ingenieuze oplossing te hebben gevonden: de centrale verdedigers blijven altijd diep en wagen zich niet méér op voorsprong dan absoluut noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat de ploeg minder vatbaar is voor over de top gaan. Dit systeem werkt zo goed, vooral vanwege de bereidheid van de vleugelspelers om de vleugelruimten te verdedigen, en de neiging van Harry Kane om dieper te zakken en te verdedigen vanaf het middenveld. Vanavond was de inzet van Nicolas Jackson ten opzichte van balbezit merkbaar, en Bischof, Karl en Gnabry deden goed werk door de halve ruimtes op het middenveld te verstikken om de voortgang van de bal door het midden te belemmeren.
Dit resulteerde in een of twee geïsoleerde vleugelspelers van Leverkusen die de taak hadden om de bal het veld op te dragen om vervolgens te proberen een voorzet binnen te krijgen, maar die strategie werkt simpelweg niet tegen de verdediging van Bayern, die vanavond solide in het strafschopgebied stond. Deze allround prestaties zijn uiterst belangrijk, vooral tegen teams als PSG, tegen wie Bayern de volgende keer in de Champions League te maken krijgt. En wat voor een spel zal dat zijn.
Als je meer informatie over de wedstrijd wilt, laten we het dan hebben over hoe het allemaal verliep tijdens deze editie van de Beierse Podcast Works – Postgame Show:
Steun Beierse podcast Werkt op Patreon!
Als je onze podcasts leuk vindt en meer wilt, of gewoon zonder advertenties naar onze afleveringen wilt luisteren, steun ons dan op Patreon! Elke dollar zal worden gebruikt om de berichtgeving van het team waar we allemaal van houden te vergroten. Mia San Mia.
DONEER NU!
