Er was een tijd, niet zo lang geleden, toen Sevilla meesters van de kunst van het onderhandelen over transfervensters waren. Belangrijke spelers zouden vertrekken, maar steevast op het juiste moment en nog belangrijker de juiste prijs. Dat geld zou meestal opnieuw worden geïnvesteerd, met de werving vaak ongeëvenaard tijdens Monchi’s twee spreuken bij de club.
Zes zomers geleden brachten ze bijna € 200 miljoen door met Jules Kounde, Youssef En-Nesyri, Diego Carlos en Lucas Ocampos onder de toevoegingen die een zesde Europa League-triomf zouden leveren in het seizoen 2019/20.
Dit jaar waren hun enige uitgaven (volgens de cijfers van Transfermarkt) de leenkosten van € 250k die nodig was om de diensten van middenvelder Batista Mendy van Trabzonspor te beveiligen.
Ze werken tegenwoordig op een compleet andere markt. Dat is een weerspiegeling van de nu diepgewortelde interne problemen in de club, een ander seizoen zonder Europees voetbal, evenals misschien een bredere trend die het moeilijker maakt voor Laliga-clubs buiten de ‘Big Three’ om te concurreren.
Key Duo vertrekt
Sevilla heeft deze zomer meer dan € 50 miljoen opgehaald, voornamelijk door hun beste speler aan elk einde van het veld te verkopen. Beide verkopen kwamen laat in het raam, met Loic Bade verhuisd naar Bayer Leverkusen voor € 25 miljoen, terwijl Dodi Lukebakio een overstap naar Benfica voltooide voor € 20 miljoen.
Beide zullen slecht worden gemist. In beide gevallen zou ook kunnen worden betoogd dat ze spelers uit noodzaak hebben verkocht, en onder het markttarief in een venster waarbij 50 deals wereldwijd werden voltooid met bedragen van € 35 miljoen of meer.
De directeur van de Andalusische club, Antonio Cordon, schetst een ander beeld. “Het zijn spelers die veel geld waard zijn en daarom de beste verkoop zijn geweest,” beweerde hij, sprekend op deadline -dag.
“We verkopen altijd goed en voor relatief veel geld. Iedereen kent de omstandigheden. We moeten onze mouwen oplossen en harder werken als een groep. Onze kracht zal de groep zijn, de manager, de fans en het personeel.
“Dit is hoe de club zal groeien. Tussen de verkoop en de contractenveranderingen is een bedrag van € 80-85 miljoen euro gerecupereerd. We konden € 10-12 miljoen investeren. Er zijn gratis transfers geweest, we hebben niemand gekocht, maar dit is de grootvoetbal.”
Sevilla verkocht ook de 20-jarige Stanis Idumbo aan Monaco voor € 10 miljoen. Ze hebben de loonrekening verder verlaagd na het verstrijken van leningovereenkomsten voor Saul ñiguez en Albert Sambi Lokonga, terwijl Kelechi Iheanacho en Suso vertrokken op gratis transfers.
In beter nieuws wat volgers van Los Nervionsenses betreft, bleef academieproduct Juanlu Sanchez eindelijk zijn gezet, ondanks weken van speculatie die hem verbindt met een overstap naar de Italiaanse kampioenen Napoli.
Veteranen komen aan
Jongeren Ramon Martinez en Andres Castrin zijn gepromoveerd tot de seniorenploeg, maar het zomerbedrijf van Sevilla is grotendeels gericht om te proberen ervaring in te brengen.
Vier van hun zeven nieuwe toevoegingen zijn ouder dan 30 jaar, terwijl niemand jonger dan 25 is. Nogmaals, dit is een aanpak die erg ver weg aanvoelt van de strategie die hen grotendeels zo goed had gediend in de overdrachtsmarkt tijdens de Monchi -jaren.
Er is geen kans op hun hoogst profiele toevoegingen Alexis Sanchez of Cesar Azpilicueta die in toekomstige ramen wordt verkocht. Beide spelers zijn nu 36 en Azpilicueta moet op zijn minst een wijs hoofd en mate van leiderschap binnenbrengen die een anders jeugdige backline ten goede zou moeten komen.
De ondertekening van Alexis voelt echter meer als een schot in het donker op een speler wiens beste jaren goed en echt in de achteruitkijkspiegel zijn. De Chileen registreerde geen doelen en geen assists in 13 optredens in de Serie A laatste termijn voor Udinese.
31-jarigen Fabio Cardoso en Odysseas Vlachodimos zijn ook aangekomen als alternatieve opties in de centrale verdediging en tussen de sticks. Collega New Boys Alfon Gonzalez en Gabriel Suazo konden een grotere rol spelen om te spelen, en beiden begonnen de 2-0 overwinning in Girona op zaterdag, die Sevilla’s eerste punten van het seizoen veiligstelde.
Is Survival het enige doel?
Sevilla eindigde als 17e laatste termijn. Dat was ondanks de doelpunten van Lukebakio, die 26% van het totaal van zijn team scoorde.
Daarom benaderden ze dit venster niet precies vanuit een sterke basis, en sindsdien hebben ze de belangrijkste spelers verzilverd, het is nauwelijks een gigantische sprong om te suggereren dat ze degradatiekandidaten in Laliga 2025/26 kunnen zijn.
Met zoveel oude hoofden die binnenkomen, wijst hun bedrijf naar een ploeg die is gebouwd om te overleven, maar niet gedijen. Er is vrijwel geen teken van enige vorm van langetermijnvisie die er uiteindelijk toe kan leiden dat Sevilla opkomt om weer aan de rechterkant van de tafel te concurreren.
Het is daarom niet verwonderlijk dat dit nu zo ongeveer de meest rusteloze fanbase in Spanje is. Hoewel het grootste deel van de woede wordt gericht op de hiërarchie van de club, in plaats van het team, is het niet moeilijk om een scenario voor te stellen waarin deze campagne in de Ramon Sanchez-Pizjuan volledig zou kunnen imploderen.
Almeyda is geen beginneling en zou een goed idee hebben gehad van waar hij in liep toen hij ermee instemde de zevende permanente baas van de club te worden in minder dan drie jaar.
Zijn vijf voorgangers hebben geduurd voor periodes tussen 14 en 34 wedstrijden in alle competities, waarbij niemand een volledig seizoen heeft gezien. Misschien bemoedigend, heeft de Argentijn toezicht gehouden op minstens 60 wedstrijden in al zijn vorige vijf coachingrollen, en hij moest in die tijd het vreemde vuur blussen.
Dit kan echter de moeilijkste uitdaging van zijn carrière tot nu toe rangschikken. De 51-jarige moet nu een manier vinden om de stukken op te pakken na een hectisch einde aan het overdrachtsvenster en een team te bouwen dat kan zijn die competitief is.
Als hij faalt, kan de valluik naar de Segunda -divisie Sevilla wachten.
