Om de verjaardag van Sir Matt Busby en de verjaardag van de Champions League -finale van 1999 te markeren, creëert Sports Mole een gecombineerde XI van het 1968 -team van Man Utd tegen het team van 1999.
26 mei is een van de belangrijkste data in de illustere geschiedenis van Manchester United.
Het was op deze datum dat de man die een cruciale rol zou spelen bij het vormgeven van de toekomst van de club en hen zou sturen om een van ‘s werelds grootste te worden geboren – de iconische Sir Matt Busby.
Een van zijn vele legendarische teams was de Busby Babes, een kant die werd gevierd vanwege zijn belofte en talent, wiens toekomst tragisch werd afgebroken door de luchtramp in München – een catastrofe die bijna het leven van Busby zelf claimde.
De SCOT was een van de gelukkige overlevenden van die tragische dag, en slechts een decennium later had Busby een ander opmerkelijk team herbouwd dat de eerste Engelse kant werd die de European Cup in 1968 opheft.
Negentig jaar tot de dag nadat de ene iconische SCOT was geboren, zou een andere Manchester United naar nog grotere hoogten leiden, omdat Sir Alex Ferguson de Rode Duivels naar een onvergetelijke late 2-1 overwinning op Bayern München leidde om de Champions League-trofee van 1999 te claimen, die een ongekende drievoudige drievoudige drievoudig voltooide.
Beide teams – Busby’s 1968 European Cup -winnaars en Fergusons Treble -Winners uit 1999 – behoren tot de allerbeste die Europa ooit heeft gezien, en om Busby’s verjaardag en de verjaardag van de finale van ’99 te markeren, heeft Sports Mole een gecombineerde XI van de twee partijen gemaakt.
De enige regel bij het selecteren van het team was dat alleen spelers die in beide finale in aanmerking kwamen, wat betekent dat de wil van Denis Law, Roy Keane en Paul Scholes werden uitgesloten – die allemaal zeker zouden hebben gesneden als in aanmerking komen.
Er zijn duels tussen legendarische cijfers in de Verenigde Geschiedenis in deze XI, maar zo goed als doelman Alex Stepney uit 1968 was de beslissing om Peter Schmeichel de handschoenen te geven, een relatief eenvoudige.
De Great Dane is een van de beste keepers in de voetbalgeschiedenis en aanvoerder het team van 1999, memorabel opkomen voor de hoek die leidde tot de gelijkmaker van United en vervolgens de winnaar even later met een cartwheel vierde toen zijn carrière bij de club op de best mogelijke manier eindigde.
Er zijn ook twee trouwe stalwarts uit ’99 bij full-back, waarbij Gary Neville en Denis Irwin comfortabel de concurrentie van respectievelijk Shay Brennan en Tony Dunne zien.
Bill Foulkes is de eerste uit de Klasse van ’68 die de knik krijgt en helpt United tot succes over Benfica op 36 -jarige leeftijd. Een overlevende van de crash van München speelde Foulkes 688 keer voor de club – een telling die slechts drie spelers verbeterde.
Naast hem is een man die zijn impact heeft gemaakt in een veel kortere betovering, en het was de toevoeging van Jaap Stam in 1998 die een lange weg ging naar een team in een team dat in staat was om elke grote trofee te winnen die ze tijdens zijn debuutseizoen binnenkwamen.
Het is het middenveld dat het meest gewond is door de bepaling dat alleen degenen die in de finale hebben gespeeld in aanmerking komen voor selectie; Keane miste memorabel door schorsing en had een van de meest inspirerende individuele displays in de halve finale geproduceerd, terwijl Scholes ook in 1999 werd verboden – hoewel hij in een andere succesvolle finale negen jaar later speelde.
Ferguson koos voor David Beckham als zijn centrale middenvelder naast Nicky Butt in afwezigheid van zijn eerste-keuze paren, en als het goed genoeg voor hem is, is het ook goed genoeg voor ons.
Beckham was natuurlijk meer beroemd om zijn kruising van rechts, maar hij speelde de ‘quarterback’ -rol bij een aantal keren tijdens zijn carrière en verslaat Pat Crerand op die plek in deze XI, al was het maar voor zijn bijdrage van het leveren van de twee hoeken voor de United -doelen in 1999.
Met de selectie van Beckham gericht zich voornamelijk op distributie, heeft hij een torpedojager naast hem nodig, en ze worden niet veel beter dan Nobby Stiles in die rol, de Wereldbekerwinnaar die naast Beckham de kont afzet.
Ryan Giggs werd eigenlijk gekozen om aan de rechterkant te spelen in 1999, met Jesper Blomqvist aan de linkerkant, maar we hebben de Welshman gerestaureerd naar zijn favoriete positie als onderdeel van een verwoestend trio achter de spits.
United’s recordoptredens aller tijden Giggs staat naast de man die tweede is in die lijst, en was ook tientallen jaren de belangrijkste scorer van de club in Sir Bobby Charlton-een man die velen de grootste speler ooit van United ooit zouden beschouwen.
Charlton scoorde tweemaal in de finale van 1968 tegen Benfica, terwijl George Best – een ander die kon uitdagen voor de Crown of United’s Greatest ooit – eenmaal scoorde en een oogverblindend display produceerde dat een lange weg ging naar hem die de Ballon d’Or dat jaar won op de leeftijd van slechts 22.
Hoewel dat trio allemaal shoo-ins was voor dit team, was de centrum-forward rol uitdagender, zelfs met de afwezigheid van de wet-hij raakte gewond voor de halve finale en finale in 1968-het wegnemen van de beste keuze van de kavel.
Brian Kidd leidde de lijn in 1968 en kwam op het scoreblad, terwijl de legendarische samenwerking Dwight Yorke en Andy Cole in 1999 begonnen.
Natuurlijk kan die finale het best worden herinnerd voor de aanvallers die de wedstrijd niet zijn begonnen – Teddy Sheringham en Ole Gunnar Solskjaer kregen de late doelen – maar voor deze functie hebben we de kwaliteit van de speler als geheel rekening gehouden en zich op Cole vestigden.
