De beslissing van Real Madrid om thuis zwart te dragen voor de Clásico-ongekend als je de tijd negeert die ze ooit droeg roze-gaf de headline schrijvers enkele goedkope en directe metaforen voor hun weekendrondes. De voor de hand liggende is dat ze zich hadden aangekleed voor hun 120 -jarig jubileum met een kit die voor de gelegenheid is ontworpen, maar het spel in begrafeniskleuren beëindigde. Madrid blijft negen punten vrij van Sevilla die alleen thuis kon trekken naar Real Sociedad, maar het 0-4-resultaat zegt veel over de nogal nieuwsgierige dynamiek van dit seizoen.
Nieuwsgierig omdat Madrid niet echt imperious is geweest, maar zich in de kwartfinales van de Champions League en comfortabel top van La Liga bevindt vanwege omstandigheden die Barcelona vanaf het begin hobbelden en het voorspelbare feit dat Sevilla zonder stoom en middelen zou komen om een zinvolle uitdaging te behouden. Dat wil niet zeggen dat ze niet halfwaardig zijn geweest.
Maar het andere punt is dat zonder benzema de dingen uit elkaar vallen en het centrum niet kan vasthouden, zoals Yeats zou hebben geschreven. De Falcon ziet de valkenier niet langer, of iets in die zin. Je moet je afvragen over dit fenomeen. Hoe kan een team bovenaan de competitie staan op basis van de aanwezigheid van één speler? En toch lijkt het het geval te zijn. Toen CR7 in de buurt was, kon Madrid zijn incidentele afwezigheden effectiever verbergen vanwege zijn gebrek aan aanwezigheid in de opbouw, maar je kon het op zondag zien-zodra de aanvankelijke vlaag van Madrid was verdwenen-dat de communicatielijnen allemaal daal waren. De wifi werkte niet. Vinicius, tot zondagavond, de meest gevreesde voetballer in Spanje, waarbij tegenstanders hun hele verdedigende strategieën opzetten om te proberen hem te stoppen, leek het plotseling weer verloren, zoals de enthousiaste maar minder effectieve versie van vorig seizoen. Hij probeerde contact te maken met Alaba, maar zonder de intelligente aanwezigheid van Benzema om vast te houden en te geven, bleef hij geen ideeën meer hebben in het laatste derde. En de tellers van Barça waren dodelijk – zoals men had verwacht dat ze zouden kunnen zijn.
Er kunnen een aantal serieuze gevolgen zijn van deze game, omdat het een schaduw zal werpen op de bijna onvermijdelijke competities van de competitietitel, wanneer ze komen. Maar als je Madridista-optimista wilde zijn, dan neem je de voor de hand liggende boodschap uit dit spel en werk je eraan. En de boodschap is? Nou … het is geen diepe analyse omdat het zo duidelijk is, maar Madrid kan hun wederopbouw niet langer vertragen, omdat er geen duidelijke kandidaten door het systeem komen zoals in Barcelona.
Het is nauwelijks raketwetenschap, maar Modric, Benzema en Kroos zullen hun glans verliezen, omdat het de manier van alle vlees is. Ze zijn dit seizoen geweldig geweest, maar er zijn geen duidelijke vervangingen. Ondertussen droomt Madrid van selectiekadersignings als hun versie van strategie. Als ze erin slagen om Mbappé te ondertekenen, dan gaat Haaland ergens anders heen, vermoedt men. Of vice versa. Beide zou een aanzienlijke acquisitie vertegenwoordigen, maar modric en kroos zijn moeilijker te vervangen. Trouwens, zoals te zien was van de Clásico, hangt het huidige systeem van Madrid af van een speler van de kenmerken van Benzema – en hoewel dit geen deel uitmaakte van de planning (Benzema was altijd de tweede viool voor Ronaldo in termen van het algemene plan) is het standaard de essentie van het team geworden, tenminste dit seizoen. Maar het is geen strategie en het gaat niet veel langer mee. Barça daarentegen ziet er plotseling beangstigend uit. Zoals Piqué op zondagavond tweette, ‘we zijn terug’. Het was een inclusief ‘wij’, maar hoewel Piqué zelf misschien niet in de buurt is om te genieten van de nieuwe revolutie, is het duidelijk dat hij aan de kinderen kan overhandigen met het gevoel van een fatsoenlijke klus. Het sombere drama van Barça’s recente travails lijkt voorbij te zijn, zolang ze de bankmanager op armlengte kunnen houden.
Ze spelen met een vrijheid die hun huidige no-druk-positie toestaat, maar de Clásico werd bepaald door de enorme breedte van mogelijkheden die de nieuwe spelers hen geven, plus het feit dat Dembélé is hersteld voor de zaak. Casemiro, Carvajal en Nacho zagen er een beetje in de war uit. Modric werd gedwongen om te hoog te spelen, en zodra ze drie achterin in de tweede helft gingen, doodde Barça’s tempo hen. De waarheid is dat het zes had moeten zijn. Het zal interessant zijn om te zien hoe Ansu past in deze dappere nieuwe wereld.
Ancelotti zal niet licht ontsnappen aan deze kleine mauling – wat het andere punt is om natuurlijk te maken, terwijl Xavi langzaam naar wolk negen drijft. Wat Xavi nu moet doen, is ervoor te zorgen dat de buitenschoolse gewoonten van Dembélé en Aubameyang (zonder welke deze laatste nog steeds in Arsenal zou zijn) niet opduiken. Wat Carlo moet doen, is de competitie winnen zonder struikelen meer. Sevilla en Atlético zien er problematisch uit, maar afgezien daarvan zou het gewoon moeten zeilen. Om de huidige voorsprong te blazen zou ondenkbaar zijn. Florentino zal toch zijn bijl slijpen, voor het geval dat. Florentino is zo.
Er was natuurlijk elders leven. Real Sociedad, misschien voorspelbaar gezien de vermoeidheid van Sevilla, had hun spel echt moeten winnen in de Pizjuan, maar de bar, post en het gebruikelijke gebrek aan afwerking hielden hen tegen om dit te doen. En praten over vermiste mannen, ze misten Oyarzabal veel minder dan Madrid Benzema miste, misschien omdat ze ervoor hadden gepland. En ik wil geen ideeën van Madrid geven, maar je kijkt naar Zubimendi en je ziet een interessante mix van Kroos en Casemiro, met een beetje modric erin gegooid. Hij is misschien nooit zo goed als een van hen, maar hij is een krachtige composiet en een speler die alleen maar beter wordt. Ik hoop dat hij blijft, omdat ik zijn vader ken – maar zie je wat ik bedoel? Dat is strategie, en ik ben niet betaald om ermee te komen. Hallo?
Villarreal blies het op Cádiz, een uitvoering die door de jouwe echt werd voorspeld in de Quiniela van vrijdag (als je de trompetblauwing verontschuldigt) omdat ze voor alle pracht van hun overwinning in Italië nog steeds enigszins roerloos zijn, afhankelijk van hoe de wind waait in plaats van de rijkdom van de middelen te gebruiken. Of praat Emery gewoon teveel? Zou kunnen zijn. Ondertussen kan Cádiz dromen. Ondanks een deel van hun busparking dit seizoen, zijn ze moeilijk om niet van te houden. Het zou cool zijn als ze konden blijven hangen.
Atlético versloeg Rayo in Vallecas en vervolgde hun fatsoenlijke run en Betis trok een nogal vervelende affaire in Celta, wat bewijst dat hun seizoen mogelijk in de struikelfase gaat. Ze verwelkomen de week vrij voor de internationals. Wanneer de competitie wordt hervat, is het de Barcelona tegen Sevilla die opvalt, en de reis van Real Madrid naar Celta. Kan interessant zijn, zoals ze zeggen, omdat Barça nog steeds een spel in de hand heeft. Om de onmogelijke droom te dromen? Nou ja, waarschijnlijk niet – maar het heeft slechts een beetje kruid toegevoegd aan wat een potentieel flauw einde werd aan het seizoen.
