Het zijn de ballen! 2021-2022 LaLiga Round-up.
Laat staan de ossen – het zijn de ballen
Omicron arriveerde op een gratis transfer, de menigte kwam terug, maskers werden ingeademd en Sarnies smokkelden terwijl Real Madrid, en niet hun lawaaierige buren Atlético, de titel won met een gemak dat niet op de kaarten stond in het voorseizoen. Vreemde en onverwachte dingen vonden ook plaats-Vinicius besloot plotseling om een speler van wereldklasse te worden, Luis Súarez zag er eindelijk een beetje te Tubby uit en Xavi Hernandez keerde terug van de woestijn om zijn geliefde messi-minder Barça terug te keren van de brink van implosie naar de loopplek. Verschillende teams met euro-concurrentie-squadrons waren afval, bijvoorbeeld Valencia en Celta, met Villarreal de onwaarschijnlijke helden van de Champions League maar die geen impact hadden in de competitie.
Grappige dingen gebeurden ook. Luis Rubiales, de president van de Spaanse Footy Federation – (‘Rubi’ voor zijn voetbalvrienden) – is nog steeds in een baan na dodgy gesprekken met zijn partner Piqué (‘Geri’ voor zijn uitvoerende vrienden) werden naar de pers gelekt. Net als de Britse Boris Johnson zag hij de storm met een beetje defensieve bluster, maar Johnson heeft beter haar. ‘Geri and Rubi’ is naar verluidt de naam van een nieuw ijs-bedrijfsbedrijf volgend seizoen, met zijn belangrijkste fabriek in Andorra. Een gerelateerd item was de persconferentie na het seizoen waarbij het hoofd van de Spaanse scheidsrechtercommissie, Luis Medina Cantalejo, concludeerde dat het een ‘uitstekend’ seizoen was geweest in termen van de kwaliteit van de algemene uitvoeringen van de ambtenaren, die interessant was van een ex-verwijderde die zelf beroemd incompetent was. Het is moeilijk om te weten op welk seizoen (of planeet) hij verwijst, maar wat hij ook voor de conferentie rookte, we zouden allemaal graag wat kopen. Misschien kunnen ze de smaak in het Geri-Rubi-ijs betrekken, omdat ze drie van hen allemaal ongeveer dezelfde belangen lijken te delen. ‘Helados Geri-Rubi, Con Sabor Cantalejo’. Ok … dat is genoeg.
Een ander interessant aspect van het seizoen was het niet-Go-Go-Go-Go-Into-dat-good nachtgedrag van verschillende veteranen, afgeschreven als parttime bit-spelers voor de campagne om alleen als de bepalende factoren te verschijnen. Modric was majestueus, net als Benzema, wiens reis van binnenlandse Moggy naar manetende wilde kat eindelijk werd voltooid. Marcelo maakte een paar Panto -optredens en Kroos was OK, maar elders was David Silva (toen hij speelde) imperiaal voor Real Sociedad, en Busquets verwarde degenen die hadden voorspeld dat hij gedwee weg zou vervagen, zonder de oude Dani Alves te vergeten, natuurlijk. Morales was geweldig voor Levante (ondanks hun degradatie) en Oscar Trejo in Rayo … maar bovenop dit specifieke podium was natuurlijk Betis ‘Joaquin, de veertig jaar oude nationale schat die zijn pensionering nog moet aankondigen. Men hoopt dat hij zal blijven spelen, omdat zijn onvermijdelijke overdracht naar het commentaarbox problematisch kan zijn. Joaquin zal Micah Richards er plechtig uitzien, met het extra nadeel dat niemand zijn ondoorgrondelijke grappen begrijpt.
Hoe dan ook, al met al was het geen slecht seizoen, gezien het vertrek van Ramos en Messi, met respectievelijk het verlies van soundbites en spektakel. De top zeven partijen waren hetzelfde, zij het in geschudposities, en Real Madrid eindigde met 86 punten, hetzelfde als Atlético vorig seizoen, maar 13 voor Barcelona, die moet worden geprezen, veronderstel ik, voor hun tweede helft inhaalact en de shrewd-signeersies die het mogelijk maken. Sevilla eindigde weer als 4e, maar met zeven punten minder dan vorig seizoen en een zeurend gevoel dat ze de juiste man in Lopetegui niet helemaal hebben gevonden. En over coaches gesproken, het seizoen zag het eerste gesprek over Cholo Simeone die de koord liep, het langverwachte vertrek van Grumpy-Bags Koeman (wat is het over Nederlandse managers?), Een seizoen van vernieuwde slagerij van Bordalás in Valencia en de terugkeer van ‘El Vasco’ Aguirre (hij is eigenlijk Mexican) tot Mallorca, en hij deed-Just. Oh, en Ancelotti deed het oké, denk ik.
Hoe dan ook – hier zijn de jaarlijkse ballen, geregeld in hun gebruikelijke categorieën:
De 5 meest voorspelbare resultaten van La Liga: de speler met de meest gele kaarten (Omar Alderete) was van …… Valencia, verrassingsverrassing. Let wel, Getafe is de Bordalás Shuffle niet helemaal vergeten en had drie spelers op het top-vijf geel-carde podium. Valencia en Getafe bezetten posities 1 en 2 voor de meest gekaartteams. Je moet consistentie bewonderen. Mbappé verblijft in PSG en speelt Real Madrid tegen hen af, om zijn loonpakket verder te maken. Wie kan hem de schuld geven? Nu is Real Madrid in de beledigde modus gegaan, omdat ze plotseling hebben gemerkt dat PSG rijker is dan ze zijn. Grappige die, en een enigszins verwrongen uitzicht op hun eigen binnenlandse geschiedenis. Ach ja, waar zouden we zijn zonder een gebrek aan zelfbewustzijn?
Iñaki Williams speelde een rol in elke competitiewedstrijd van het seizoen, waardoor het nu zes seizoenen was zonder een competitiewedstrijd te missen. Dit heeft hem veel bewondering gewonnen, hoewel waarnemers minder onder de indruk zijn dat het een gevolg is van het jeugdbeleid van Athletic dat koppig fatsoenlijk fatsoenlijks produceert om met hem te concurreren. Bespreken. Gareth Bale zou meer wedstrijden spelen voor Wales dan Real Madrid, en zou een aanval van rugpijn hebben wanneer de post-titel feesten in volle stroom waren. Hij is gewoon een verlegen jongen. Hij houdt niet van feesten. Joaquin zou zijn legendarische bollock-naakte schot herhalen met de Cup-trofee, 14 jaar later. Niet voor angsthazen.
La Liga’s vijf grootste verrassingen: de degradatie van Granada. Na een fatsoenlijk seizoen in 20-21 worstelden ze maar zelfs bij de dood hadden ze de gemakkelijkste lijst met armatuur om zichzelf te redden. Als ze nu belangrijke ploegleden verliezen, vinden ze het misschien niet zo gemakkelijk om deze keer terug te stuiteren. Vinicius. Een buitengewone transformatie van nationale grap naar toppresteerder, bijna ‘s nachts. Zijn relatie met Benzema werd griezelig psychisch, en in veel opzichten was Vini de motor van de zijkant, altijd een bedreiging, altijd rennen met intentie-een rare en onwaarschijnlijke metamorfose van willekeurige wegligging naar wolf-pack leider.
Atlético’s Anodyne -verdediging van hun titel. Ze vochten goed in Europa, maar met Suarez vervagen en Oblak plotseling sterfelijk, niemand stapte echt op. Niet helemaal zeker wat ze volgend seizoen nodig hebben. Een nieuwe coach? Luis Enrique blijft Iago Aspas negeren. Real Madrid haalde de Champs League-finale-wat geen verklaring van gebrek aan respect is-maar elke klifpad leek te leiden tot een enorme daling op de rotsen. Dat ze altijd ontdekten dat dat grassprietje aan vastklampen was opmerkelijk. Kijk uit Liverpool … je bent gewaarschuwd. Zeven en een half interessante feiten voor het seizoen scoorde Real Sociedad het hele seizoen 16 doelpunten thuis, en toch wonnen ze 10 en trokken 6 van de 19 wedstrijden. Werk dat uit. Nooit op het gebied van menselijk conflict zijn zoveel punten beveiligd voor zo weinig gescoord doelpunten. Real Madrid pleegde het hele seizoen de minste fouten (394) van elke partij. Ofwel een les voor ons allemaal, of dodgy refs. Bespreken. Real Sociedad gaf thuis slechts 9 doelen toe, wat betekent dat als u toevoegt aan de statistiek voor nummer 1, hun aanhangers een redelijk saai seizoen hadden. Hé – ze speelden echter goed voetbal. Ik was daar … Barcelona -vrouwen wonnen de competitie en scoorden 159 en gaven 11 toe. Ze kregen zo weinig oefening in de binnenlandse wandeling dat ze gingen en de Champs League -finale blies. Er zit ergens een les in, hoewel ik niet zeker weet wat het is.
Toni Kroos is blijkbaar een uitstekende Darts -speler. Ik zei dat vorig jaar, maar het is nog steeds waar. Vinicius liep dit seizoen met de bal voor 10.165 meter. Niemand liep meer. De shot-stop% van Oblak daalde van 80% vorig seizoen tot 58% dit. Misschien was het toch niet de schuld van Simeone. Vijf nieuwe talenten zijn Gavi naar voren gekomen. Vorig jaar was het Pedri, dus dit jaar is het Gavi. Ze eindigen allebei in ‘ik’ voor het geval je het niet had gemerkt. Martin Zubimendi. Eindigt ook in ‘I’. Er is hier een patroon. Hij stond vorig seizoen in de lijst, maar ik ga hem opnieuw opnemen, gewoon zodat Luis Enrique, een reguliere lezer van deze kolom (natuurlijk) zal er rekening mee houden. Of gaat hij serieus Koke in plaats van deze kerel? Demonstreer nu op straat! Oh – en ik ken zijn vader (die van Zubimendi, niet die van Koke).
3. Camavinga. Ik vond hem leuk. Waarom speelde hij niet meer?
4. Yunus Musah: Hard als nagels, en doet alles goed. Was onmogelijk om hem niet leuk te vinden, ondanks het regime waar hij onder speelde in Valencia, hoewel paradoxaal genoeg het misschien van hem was geweest.
5. Yeremi Pino: gedeeltelijk daar voor zijn naam (Jeremy Pine-Tree), maar hij is nog een sterret om uit de opzet van Villarreal te komen. Van Las Palmas oorspronkelijk, maar 40 wedstrijden dit seizoen op 19 -jarige leeftijd en een eng talent.
Het beste doel van de campagne.
Iedereen krijgt altijd over deze, maar wat dan ook … ik kan de helft van hen nooit herinneren. Benzema leek tientallen geweldige te scoren, ik hield van Griezmann’s Away in Valencia, Vinicius thuis was ook geweldig, en technisch gezien is het moeilijk om de volley van Oliver Torres tegen Levante te verbeteren … maar ik denk dat we moeten gaan voor Atlético’s Correa’s tegen Villarreal. Parejo maakt een puinhoop van een vierkante bal in de middencirkel, Correa onderschept, kijkt omhoog en ziet Rulli van zijn lijn (zoals gewoonlijk). Maar het schot is buitengewoon. We zullen het aan hem geven. Zijn er andere kanshebbers? Antwoorden op een ansichtkaart.
Antoine Griezmann: Onlangs in dienst van Mango als hun gezicht van de zomer ’22, heeft Griezmann zijn uiterlijk veranderd van Retro-Pornstar naar een kruising tussen een Franse chef-kok van OOH-la-la en de toetsenbordspeler van Sparks (Ron Mael). Koel.
Asier Villalibre (Athletic): Villalibre ziet eruit als een angstaanjagend goed geïnformeerde computer-hipster, die training verlaat om de rest van de dag door te brengen in Bilbao’s Starbucks-tak die er serieus maar casual uitziet voor zijn MacBook Air. Er wordt gezegd dat zijn baard een nest van mussen herbergt-Baskisch gefokte natuurlijk.
Ed Camavinga: Leuke jongen, maar dat spul aan de achterkant van zijn hoofd laat het lijken alsof er daar een vuurwerkdisplay uitkomt. Als hij opgemerkt wil worden, kan hij gewoon meer doelpunten scoren.
Alle reacties en misbruik heel welkom.
Phil Ball, San Sebastián
