De Nuggets verzamelden zich voor een indrukwekkende Game 1 -overwinning; De Thunder won Big in Game 2. Wie heeft het voordeel dat teruggaat naar Denver in de tweede ronde van de NBA -play -offs?
Nu begint de echte schaakwedstrijd met een kritieke game 3.
Met de NBA Playoff-serie tussen de Oklahoma City Thunder en Denver Nuggets vastgebonden, verschuift het slagveld voor de volgende twee wedstrijden naar de Mile High City, waar hoogte, crowd lawaai en routine de Nuggets een van de ware thuisvoordelen van de competitie geven.
Elk team heeft een dramatisch andere manier gewonnen: Denver’s Game 1 -comeback toonde de kalmte van een team dat naar de bergtop is geweest, terwijl de game 2 -sloop van Oklahoma City een blauwdruk was in hoe jongeren en urgentie zelfs de meest ervaren roosters kunnen smoren.
Game 1 was een sleur. Nikola Jokic plaatste een 42/22/6 lijn, Aaron Gordon leverde een 3 in de laatste seconden en de Thunder ontrafelde laat ondanks het leiden met 11 met minder dan vijf minuten om te spelen.
Game 2 was daarentegen een hooamaker. De Thunder liet 87 punten vallen in de eerste helft-een play-off record aller tijden-achter een masterklasse van Shai Gilgeous-Alexander en een sterk bankspel.
Terwijl de halve finale van de Western Conference naar Denver wordt geresets, verschuift de focus naar de uitvoering onder druk. Kan Denver de controle opnieuw bevestigen door structuur? Kan de Thunder hun kracht naar de weg brengen en stoppen met elkaar aan elkaar?
De afstandsaanpassingen van het team van Mark Daigneault hebben zijn vruchten afgeworpen in Game 2.. Jokic wegtrekken van de rand opende rijstroken voor SGA en kick-out 3-pointers. Denver probeerde meerdere defensieve dekkingen, waaronder Zone, waar het enig succes had in game 1. Maar de Thunder vond manieren om het te puncteren, vaak met slimme verhuizing, beslissende passeren en diepe afstand die Denver in moeilijke close -outs dwong.
Dergelijke verbeterde aanvallende prestaties tegen de zone biedt de Thunder een andere hendel om vandaan te trekken, vooral als Denver leunt op die verdediging om foutgevoelige line-ups te beschermen of rust te kopen voor Jokic. De Thunder is ondertussen niet agressief geweest in het verdubbelen van Jokic, maar ze hebben consequent vroege hulp getoond en hem gedwongen om in een menigte te opereren. Het doel is om zijn visie te verkleinen en hem door lichamen te laten spelen – soms zelfs vóór de vangst.
Die strategie werkte goed in Game 2, maar de ondersteunende cast van Denver speelt vaak thuis beter. Daigneault moet mogelijk de tijd en rotatie van de helpprincipes van de Thunder aanpassen om te voorkomen dat ritme 3s wordt opgegeven en Jokic uit balans houdt.
Game 2 toonde de diepte van OKC is een echt wapen. Nu moet de donder bewijzen dat ze momentumschommelingen op de weg kunnen doorstaan.
Geen aanpassing te klein
Een subtiele maar vertellende blik op hoe OKC omgaat met variabiliteit kan worden herleid tot een tactiek die bekend staat als “de rechtbank omdraaien” – wanneer een team ervoor kiest om te verdedigen voor zijn eigen bank in de eerste helft in plaats van de tweede. Het is een beslissing die het wegteam controleert, hoewel weinigen het regelmatig gebruiken.
De San Antonio Spurs, onder Gregg Popovich, maakte er een nietje van en teams die zijn verbonden met zijn coachingboom hebben het op zijn beurt aangenomen. In Game 6 van de Western Conference Finals 2016 waren het de Golden State Warriors – niet eerder bekend om het gebruik van de tactiek onder Steve Kerr – die de beslissing nam. Geconfronteerd met een rauwe Thunder -menigte en een overwinning nodig om een Game 7 te forceren, draaiden de Warriors de rechtbank om om vroeg voor hun bank te verdedigen.
Die subtiele aanpassing, gecombineerd met hun tweede helft van evenwicht en precisie, liet een blijvende indruk achter op de toenmalige assistent Mark Daigneault. Hij zag hoe een kleine structurele verschuiving een team kon helpen zich in chaos te stabiliseren.
Sinds hij hoofdcoach werd, heeft Daigneault zich voorgelegd aan dat idee – af en toe het hof zelf omdraaien, en breder, zijn team uitdagen met veranderde omgevingen, dus het is altijd klaar om zich aan te passen. Het vermogen van de Thunder om te blijven gecomponeerd door het veranderen van matchups en gameflow weerspiegelt die basis, en het onderstreept ook de blijvende afdruk van Popovich over hoe het spel wordt gecoacht.
Aan de kant van Denver zijn de aanpassingen minder beschikbaar en de nieuwsgierigheid ligt in hoe interim -hoofdcoach David Adelman op het moment navigeert. Dit is zijn eerste naseizoen aan het roer, en met de Thunder die hun bereidheid toont om dekkingen en schema’s te veranderen tijdens games, zal hij – vooral op strakke momenten – ertoe doen.
Verwacht dat Oklahoma City blijft proberen jokic in de ruimte te trekken en zijn laterale beweging in hoge pick-and-rolls te testen. Adelman zal manieren moeten vinden om de defensieve blootstelling van het All-Star Center te beperken. Maar zelfs dat zal niet genoeg zijn zonder hulp rond de randen.
De diepte van Denver is een bekende zorg, en de last jokic draagt - niet alleen om te produceren, maar om elk bezit te orkestreren – is begonnen te laten zien. Hij zet nog steeds cijfers op, maar het is de mentale tol die opvalt. Elk bezit is belangrijk, elke fout voelt versterkt en met inconsistente bijdragen om hem heen wordt dat gewicht zwaarder.
Adelman moet manieren vinden om hem te isoleren, niet alleen door niet-jokische minuten te overleven, maar door echte productie te krijgen van de ondersteunende cast. Of het nu Gordon is faciliteert in het midden van bezittingen, Braun als een levend-draadsnijder, of Porter als een spacer met daadkracht, Game 3 is wanneer Denver de toon moet verplaatsen en druk terug moet zetten op OKC.
Chet Holmgren blijft een swingstuk: hij vervuilde in Game 1 en volgde met een double-double in Game 2. Denver zal zijn frame en besluitvorming blijven testen.
Gordon, de Game 1 -held, was overweldigd in Game 2. Hij zet de verdedigende toon van Denver.
OKC’s bank – namelijk Jesaja Joe, Alex Caruso, Cason Wallace en Aaron Wiggins – was uitstekend in Game 2. Als die spelers dat niveau op de weg handhaven, is het een groot voordeel.
Wat zal het tij veranderen?
Er zijn drie dingen om goed te bekijken in Game 3.
Eerst de opening van zes minuten. In play-off basketbal kan vroege tone-setting de emotionele en tactische balans kantelen, vooral in een nieuwe omgeving.
Ten tweede, hoe OKC jokic defensief uitdaagt. De Thunder zal hem waarschijnlijk in de ruimte testen met meer 1-op-1, waardoor hij wordt gedwongen te verdedigen zonder vervuiling.
En ten derde, hoe Adelman een schone looks kan genereren voor Jamal Murray en Michael Porter Jr. Als Denver de vloer gaat openen, begint het met die twee die ritme vinden. Murray’s tweemansspel met Jokic blijft een constante, maar ze moeten gemakkelijker, eerdere aanrakingen voor Porter vinden-vooral tegen een Thunder-verdediging die de ruimte snel in rotatie sluit. Adelman’s vermogen om die lezingen te maken, kan de serie vormgeven.
We hebben gezien wat beide teams kunnen doen. Nu gaat het om wie kan aanpassen, uitvoeren en verdragen. Denver heeft de ervaring. OKC heeft de benen.
De volgende twee games zullen onthullen wie meer aanpasbaar is – en meer gecomponeerd – wanneer het er het meest toe doet.
Volg voor meer berichtgeving op sociale media op Instagram, Bluesky, Facebook en X.
