Een onverwacht voordeel van ons nieuwe wedstrijdoverzicht heeft zich aangediend: dit artikel is geschreven na het nieuws dat Igor Tudor was ontslagen na de laatste verlenging van hun winloze slip van acht wedstrijden. Daarom zal onze sectie Manageranalyse dienen als een soort post-mortem voor het kortstondige Tudor-tijdperk.
Het was zeker geen reclame voor wie dan ook in dienst van Juventus, vooral gezien de mentaliteit die het team slechts vier dagen eerder had getoond tegen een van de beste clubs ter wereld. Hoe is het de spelers vergaan? En wat kan er worden weggenomen van de tijd dat Tudor de leiding had? Laten we eens kijken.
MATTIA PERIN – 6. Kon niets doen aan de afbuiging die het doel van Basic langs hem heen bracht, en deed verder zijn werk in een wedstrijd waarin hij slechts twee andere schoten op doel zag.
PIERRE KALULU – 6. Maakte vijf team-high-klaringen en stond verdedigend over het algemeen solide aan zijn kant.
FEDERICO GATTI – 6. Maakte een paar tackles en drie spelingen en hield Boulaye Dia op één schot.
LLOYD KELLY – 5. Had geen geweldige tijd tegen Gustav Isaksen, die de belangrijkste bron van gevaar was voor Lazio. Maakte vier overtredingen en verloor iets te veel de controle over de bal.
FRANCISCO CONCEIÇÃO – 6.5. Met afstand de beste speler in een Juventus-shirt. Voltooide alle 23 passpogingen, waaronder drie sleutelpasses en drie teamhoge dribbels. Hij pakte ook een paar tackles aan en onderschepte ook zijn statistische lijn. Had absoluut een penalty moeten krijgen in de eerste helft.
TEUN KOOPMEINERS – 5. Drie schoten geblokkeerd, maar verder niets creatiefs in elkaar gezet. Zal een derde manager een manier vinden om hem op te vrolijken?
MANUEL LOCATELLI – 6. Uitstekend verdedigend op het middenveld, met twee tackles, drie onderscheppingen en twee klaringen. Deed zijn best om een lome ploeg in de aanval te duwen en een schot op doel te plaatsen.
WESTON McKENNIE-5.5. Had één sleutelpas, maar kon niet veel problemen veroorzaken bij de aanval. Gezien het buitensporige aantal kruisen dat in de box werd gelanceerd, moest hij daar meer als doelwit naar binnen gaan om zijn koersvaardigheid te kunnen gebruiken.
ANDREA CAMBIASO-5.5. Co leidde het team in belangrijke passes (en in slechts één helft), maar was defensief een probleem, vooral toen Isaksen op hem afkwam.
JONATHAN DAVID – 4. Ja, dat was slecht. Een verbazingwekkende fout leidde tot het doelpunt, en hoewel hij een schot vanuit een goede positie kreeg gesmoord door Ivan Provodel, had hij eenvoudigweg niet veel chemie met Vlahovic.
DUSAN VLAHOVIC-5.5. Leidde het team met drie schotpogingen, maar kon geen enkele op doel richten en opereerde grotendeels geïsoleerd van zijn aanvalspartner. Die combinatie zou gevaarlijk kunnen zijn, maar zou nog veel meer tijd nodig hebben om te geleren.
KENAN YILDIZ-5.5. Als Provodel een schot had gered dat misschien groter was geweest als hij het aan beide kanten had gekregen. Een klein beetje gecreëerd, maar de ploeg was zelfs in de rust veel te lusteloos om er nog veel meer in te injecteren.
FILIP KOSTIC – 6. Voltooide 93,8 procent van zijn passes en creëerde een schot, maar het simpelweg spammen van voorzetten (zeven pogingen in 25 minuten) was emblematisch voor het gebrek aan ideeën van het team.
KHEPHREN THURAM – 5.5. Een late kopbal was de laatste en misschien wel beste kans voor Juve om gelijk te maken, maar hij schoot zwak raak vlak bij Provodel.
LOÏS OPENDA – NR. Hij raakte de bal slechts drie keer aan en probeerde niet eens een pass, laat staan een schot.
JOÃO MÁRIO – NR. Hij scoorde een belangrijke pass in slechts negen aanrakingen in vijf minuten plus onderbrekingen. Waarom was hij daar niet veel eerder?
Deze wedstrijd was een microkosmos van waarom het seizoen onder Igor Tudor uiteindelijk mislukte na de snelle start van Juve.
Lazio speelde niet per se goed en ze werden door blessures getroffen, maar ze wisten wat ze deden en wanneer ze het moesten doen onder het systeem van Maurizio Sarri. Zoals we allemaal weten, is Sarrismo bijzonder en zelfs enigszins gedisciplineerd in wat het wil dat spelers doen, waardoor ze een identiteit krijgen, zelfs als ze in een slechte vorm verkeren.
Tegen het einde was het duidelijk dat hetzelfde niet gezegd kon worden van de kant van Tudor. Het verticale spel dat zijn kenmerk is – en dat was zo’n groot verschil met Thiago Motta toen hij hem vorig jaar verving – begon uit het team weg te ebben naarmate de winstloze streak begon op te rekken, en uiteindelijk werd Tudor teruggebracht tot het samenbrengen van een aanvallende combinatie, spel voor spel, om te zien of dit de combinatie zou zijn die werkte. Hoewel er van tijd tot tijd enkele goede momenten waren tijdens de teamopbouw, leken de spelers op het veld vaker wel dan niet onsamenhangend en onsamenhangend, niet wetend wat ze moesten doen of wat elkaar aan het doen was.
Zondag tijdens de rust was het duidelijk dat Tudor in de wanhoopsmodus verkeerde en vier aanvallers inschakelde in een poging iets te laten gebeuren. En hoewel dat soms werkte – zie het Inter-spel, toen de ene speler na de andere krankzinnige doelpunten maakte – ontbrak het het grootste deel van de tijd ernstig, vooral tegen een team dat wist wat het wilde doen.
In de afgelopen week werd Tudor geciteerd dat hij mentaliteit belangrijker achtte dan tactiek. En hoewel Tudor geprezen moet worden omdat hij dit team mentaal beter in vorm heeft gebracht dan het in jaren is geweest, is goede tactiek ook een must. Zoals het Braziliaanse team op het WK van 2014 de wereld op een grote manier liet zien: heel veel gevoel hebben en dan hopen dat dat je naar het beloofde land zou duwen, brengt je maar zo ver voordat je met een daverende dreun neerstort. In hun laatste drie nederlagen waren ze teams tegengekomen met een duidelijke identiteit en plannen, en die konden hun pure emotionele wil overmeesteren.
Zeker, er zijn andere problemen bij Juventus die veel verder gaan dan waar de manager invloed op kan uitoefenen. Deze club is op een neerwaartse helling beland sinds Andrea Agnelli voor het eerst de achteruitgang veroorzaakte door Beppe Marotta uit het kantoor van sportief directeur te dwingen, en opeenvolgende frontoffices hebben de situatie verergerd of struikelden in hun pogingen de stukken weer op te pakken. Managers zijn doorgaans het eerste slachtoffer van een dergelijk disfunctioneren, en Tudor is niet anders. Maar Tudor is niet alleen een goedkope zondebok. Hij heeft een aantal ernstige tactische tekortkomingen als manager. Het bedelmonnikenkarakter van zijn carrière als manager tot nu toe is emblematisch voor het feit dat zijn methoden slechts een korte tijd zullen werken voordat ze in handen vallen van superieure tactici.
De erfenis van Tudor bij Juventus zal zijn dat hij het seizoen ’24-25 redde nadat Motta tegen de muur liep, maar uiteindelijk zou hij die lange termijn nooit echt kunnen voortzetten gezien zijn beperkingen als manager. Hij heeft goed gediend en verdient de eer waar die toekomt, maar uiteindelijk zou zijn ontslag waarschijnlijk ergens in de niet al te verre toekomst plaatsvinden.
Een doordeweekse competitiewedstrijd tegen Udinese staat onder toezicht van NextGen-coach Massimo Brambilla, waarna de Bianconeri naar Cremona reizen voor een prime time-wedstrijd op zaterdag met Cremonese. Wie het team naar die wedstrijd zal leiden, is nog maar de vraag.
