Zondag werd Lazio weggespeeld en overklast door een superieure ploeg van Inter Milan, precies zoals Maurizio Sarri had voorspeld.
Er zijn momenten waarop een wedstrijd precies verloopt zoals de manager het voor ogen had. Maar het probleem voor de Biancocelesti is dat hun hoofdcoach hun ondergang had voorspeld tijdens zijn persconferentie voorafgaand aan de wedstrijd, wat als een grote spoiler diende.
Dus hoewel dit meestal het onderdeel is waarin we conclusies trekken op basis van de actie op het veld, onthulde de wedstrijd niet echt iets dat Sarri niet al had gemorst. Daarom zullen we deze column wijden aan het bespreken van enkele van de lessen die we kunnen trekken uit deze meest ongebruikelijke campagne, en de steeds lastiger wordende dynamiek bij de club.
Demotiveert Sarri de spelers van Lazio?
Hoewel Sarri nooit de meest opgewekte van het stel was, had hij zeker zijn eigen soort charme die in het verleden veel spelers inspireerde. De woorden van de 66-jarige hebben in dit stadium echter weinig bemoediging opgeleverd.
De kloof tussen ons en deze teams is de afgelopen tijd groter geworden. Deze ploeg uit Lazio kan dit seizoen nergens komen. Denken we dat we op gelijke voet kunnen spelen met Inter? Nee. Als we zondag een resultaat krijgen, tarten we de logica.
Nu is het gemakkelijk te begrijpen waar de Toscaanse tacticus vandaan komt. Hij is tenslotte altijd te openhartig geweest voor zijn eigen bestwil, en we weten allemaal dat hij onmiskenbare feiten reciteert. Sarri gelooft dat hij het nobele werk doet om de spelers te beschermen tegen alle druk, terwijl hij de schuld afschuift op de hiërarchie voor al het verdriet dat de club tegenwoordig overkomt.
Laten we ons echter even in de schoenen van de spelers verplaatsen. Stel je voor dat je de manager onder wie je werkt hoort zeggen tegen iedereen die wil luisteren dat jij en je teamgenoten niet goed genoeg zijn om te concurreren met je vermeende rivalen.
Dus in plaats van deze spelers uit te dagen om de kansen te trotseren door ze aan te moedigen in zichzelf te geloven, nodigt hij ze eenvoudigweg uit om hun beperkingen te accepteren. Het schilderen van hun wedstrijd tegen Inter als een duel tussen David en Goliath deed weinig om het vertrouwen van de Aquile te vergroten.
Het resultaat? Al na twee minuten een doelpunt tegen en zich neerleggen bij een ‘verwachte’ nederlaag.
Sarri verlegt de grenzen met de Lazio-hiërarchie
In een tijd waarin de Serie A-managers als vliegen wegvallen, zou je je kunnen voorstellen dat Sarri op zijn minst zou proberen te doen alsof hij graag zijn baan wil behouden. Maar integendeel, hij geeft nu blijk van een nieuw verworven ‘duivelse’ houding.
De voormalige baas van Chelsea en Juventus heeft tijdens recente persconferenties nauwelijks de kans laten liggen om Claudio Lotito en Angelo Fabiani aan te vallen, waarbij hij hen voortdurend herinnerde aan het fiasco van het transferverbod, hetzij met een luchtige grap, hetzij met een sluwe opmerking. Hij herhaalde ook dat hij er alleen nog is vanwege zijn liefde voor Lazio en het respect dat hij koestert voor de fanbase.
Spelersbeoordelingen: Inter Milan 2-0 Lazio – Zaccagni kan het niet allemaal alleen
Zondag leek Sarri nauwelijks verwoest door de 0-2-nederlaag, toen hij bij het laatste fluitsignaal even snel lachte met Cristian Chivu. Daarna veroorzaakte hij enige controverse door er bij de Lega Serie A op aan te dringen buitenlandse scheidsrechters mee te nemen, aangezien de Italianen niet langer ‘opgewassen zijn tegen de taak’. Dit rechtvaardigde een snelle opheldering van het management, dat afstand nam van deze opmerkingen.
Op dit moment weet de tacticus dat Lazio hem niet zal ontslaan (kunnen ze het zich zelfs veroorloven een vervanger aan te stellen?), en hij lijkt te genieten van zijn enigszins onaantastbare uitstraling.
Laten we dus eens kijken hoe deze verbijsterende situatie zich zal ontvouwen tussen nu en het einde van het seizoen, wanneer de twee partijen hoogstwaarschijnlijk uit elkaar zullen gaan, aangezien geen van beiden al te enthousiast lijkt over deze bizarre samenwerking.
Mattia Zaccagni, wat een speler
Mattia Zaccagni is goed. Sterker nog, hij is zo goed dat we bijna verwachten dat Sarri hem zal aansporen een betere club te zoeken, weet je, een van die clubs die andere goede spelers hebben.
De aanvoerder was bijna onspeelbaar in San Siro, omdat de Inter-spelers hem tegen de grond bleven slepen, omdat dit schijnbaar de enige manier was om hem tegen te houden. Drie van hen kregen hiervoor een gele kaart, terwijl de scheidsrechter voor anderen te zacht was.
Met alle respect voor spelers als Matteo Guendouzi, Nuno Tavares en Alessio Romagnoli, Lazio is in staat hen te vervangen (als ze de ban tenminste opheffen), terwijl Zaccagni een van de weinige sterren op Formello is die een onvervangbare leegte achterlaat.
Laten we dus in het belang van Lazio hopen dat deze deprimerende campagne de aanvoerder niet van de club wegjaagt.
