May is begonnen en de finale van Coppa Italia is nu slechts een paar weken verwijderd. Je zou denken dat de beste aanpak zou zijn om zich uitsluitend op die game te concentreren, maar ik kan het niet helpen, maar denk aan volgend seizoen en wat Milaan zou moeten doen in de zomer. Bovenal is de hoofdcoachafspraak top van gedachten en gebaseerd op de genoemde kandidaten, denk ik dat er een bijna perfecte is.
Allereerst moet worden gezegd dat er de afgelopen maanden veel geruchten en rapporten zijn geweest, waardoor verschillende hoofdcoaches zijn gekoppeld aan de baan. Het goede hiervan is echter dat de identikit (dwz wat Milaan wil) nogal duidelijk is geworden: een Italiaanse coach die eerder heeft ervaren en eerder trofeeën heeft gewonnen. Klinkt redelijk genoeg en het heeft ons ook geholpen de lijst te beperken.
Afgaande op de laatste rapporten, staan de volgende managers op de shortlist van Rossoneri: Max Allegri, Antonio Conte, Roberto de Zerbi, Gian Piero Gasperini, Vincenzo Italiano en Maurizio Sarri. Op basis van de bovengenoemde identikit en mijn onderbuikgevoel kunnen we de Zerbi en Italiano waarschijnlijk uit de lijst krassen, zelfs als veel fans de laatste de leiding hebben over Milaan.
Voor mij blijven beide managers in de ‘veelbelovende’ categorie, vooral omdat we behoorlijk wat ups en downs hebben gezien, afgezien van het succes. De Zerbi heeft misschien een beetje meer druk gevoeld dankzij de Premier League -ervaring, maar zelfs toen was het Brighton. En de grootste club van Italiano tot nu toe is Fiorentina. Het benoemen van een van hen zou naar mijn mening teveel gok zijn.
Ik ga door naar de veteranen, ik heb de afgelopen weken veel nagedacht over een Allegri -terugkeer en mijn conclusie is altijd hetzelfde geweest: hij is niet wat Milaan nu nodig heeft. Natuurlijk, hij is enorm in het bouwen van een stichting en het bereiken van resultaten zonder spetterende tools, maar ik denk niet dat de Rossoneri genoegen moet nemen met een stabiliser-achtige manager ondanks wat een vreselijk seizoen 2024-25 is geweest.
Als al het andere al op zijn plaats was geweest, zoals een sportdirecteur en een gezonde organisatiekaart, ben ik er misschien mee mee gegaan. Met zoveel te repareren op meerdere fronten, zie ik echter geen zin om ‘halverwege te gaan’ door het management aan te passen en vervolgens Allegri in te huren die, laten we eerlijk zijn, geen langetermijnoplossing zou zijn. Nu hebben we meer dan ooit een project nodig dat de fans opnieuw kan laten geloven.
Conte daarentegen zou waarschijnlijk de perfecte balans zijn van ‘Allegrismo’ en ambitie, aangezien hij veel meer in staat is om over een lange periode aantrekkelijk voetbal te spelen. Dat is natuurlijk vermoedelijk dat hij niet ruzie maakt met het management, wat helaas voor hem het geval lijkt te zijn overal waar hij gaat. Maar dat is hier niet eens de grootste hindernis.
Zijn contract met Napoli, dat in 2027 afloopt, kan niet worden genegeerd. Ik denk dat het voor Milaan dwaas zou zijn om aan te nemen dat de Partenopei -president, Aurelio de Laurentii, hem zou laten vertrekken naar een competitie -rivaal. Totdat we betere aanwijzingen hebben van zijn toekomst met de club, moet het management daarom zijn naam uit de mix houden.
Een soortgelijk verhaal kan worden toegepast op Gasperini, die terughoudend is gebleven over zijn toekomst met Atalanta. Ik denk persoonlijk dat hij aan het einde van het seizoen afscheid zal nemen, maar dit maakt hem nog steeds niet het perfecte doelwit voor Milaan. Hoewel we wonderen bereiken met de Bergamo -kant, moeten we niet vergeten dat hij ook de druk van een grote club niet heeft ervaren (als je zijn korte stint bij Inter in 2011 niet telt).
Bovendien is het onmogelijk om te weten of zijn methoden zullen werken bij een club als de Rossoneri, omdat ze in een zeer specifieke structuur in Atalanta bloeiden. Je zou bijna willen dat de hele infrastructuur met hem mee gaat en dat is natuurlijk niet haalbaar, dus hij is een andere kandidaat die ik voorlopig opzij zou zetten. Misschien met Tony D’Amico als regisseur, zou mijn houding veranderen.
Dat al het bovenstaande zei, dat laat slechts één naam achter: Sarri. Ik werd eigenlijk gevraagd naar de ideale manager van Milaan voor volgend seizoen door een Zweedse nieuwswebsite, en in alle scenario’s dacht ik steeds terug naar de voormalige Napoli -man. Igli Tare als sportdirecteur, D’Amico als sportdirecteur, geen wijzigingen in het management enzovoort. Sarri past in elk geval in het profiel.
