Noot van de redactie: Onze vriend Sergio reisde door Europa en besloot de zaken een beetje te veranderen als het ging om zijn bijdragen aan de blog voor een paar weken. Dat gezegd hebbende, zullen de berichten van Sergio niet noodzakelijkerwijs alleen over Juventus gaan, maar ook over zijn reizen naar het buitenland en de voetbalgerelateerde dingen waar hij mee te maken krijgt tijdens zijn verblijf in Europa.
Het is moeilijker dan je zou denken om Juventus tegen AC Milan te zien spelen als je in Polen bent.
De uitzendrechten zijn verdeeld over verschillende bedrijven, en geen van hen staat toe dat je de wedstrijd op een iPad kunt bekijken zonder een dure abonnementsdienst en een Pools telefoonnummer dat we uiteraard niet hebben.
We hadden geen toegang tot onze Mexico-streamingopties zonder een betaalde VPN – die niemand wil kopen om slechts één game te bekijken. De gebruikelijke piratenstreams die thuis in een mum van tijd werken, zijn bijzonder onrustig, en we kunnen niet zeggen of dit de matige wifi van het hotel is of gewoon de spelonkachtige omgeving waarin we ons momenteel bevinden.
Ik zit in een ruime, met hout bedekte, met tapijten gevulde grote balzaal in het Moszna-kasteel. Een van mijn beste vrienden trouwde zaterdag (de avond ervoor) in genoemd kasteel. Mijn vrouw en de meeste van mijn beste vrienden met hun significante anderen praten allemaal vrolijk rond een grote, vorstelijk ogende eikenhouten tafel waar zeker veel prestigieuzere mensen hebben gehost dan degenen die momenteel goedkope Poolse bieren en willekeurige snacks op basis van paprika nuttigen. En op de een of andere manier is het enige waar ik om geef deze stomme tablet die onze stomme piratenstream afspeelt, zodat ik mijn stomme voetbalwedstrijd kan kijken.
Om eerlijk te zijn, ik heb nog een vriend – die helaas voor Milan kiest – die ook koppig rondklikt en ook het onderwerp is van spot door de rest van de groep, want wie geeft er op dit moment om het spel? Hoe vaak krijg je de kans om met al je beste vrienden aan tafel te borrelen en een bruiloft in een Pools kasteel samen te vatten?
Waarop ik antwoord: hoe vaak kan ik met mijn beste vrienden in een Pools kasteel drinken en ook nog eens middelmatig voetbal kijken?
Of het nu goed of slecht is, voetbal – en specifiek Juventus-voetbal – is belangrijk in mijn leven en het manifesteert zich op de een of andere manier in mijn leven. Ja, zelfs in een oud kasteel.
Het spel zelf doet er uiteindelijk niet zoveel toe. Mijn vriend en ik praten een tijdje heen en weer, ik lach vrolijk als Christian Pulisic een strafschop laat zien en we geven vooral commentaar op hoe onze beide teams dit jaar ongeveer halverwege zijn. Ik zal me waarschijnlijk geen enkel spel van die wedstrijd herinneren, maar ik zal het me herinneren als een van de raarste plaatsen en gelegenheden waarbij ik een wedstrijd van Juventus heb gezien – en dat is in ieder geval iets.
Er zijn zoveel stickers.
Toen mijn reis begon, begon ik met het maken van foto’s van de stickers. Ik wilde een soort foto-essay maken van de vele voetbalstickers die ik overal in Europa gestempeld vond. Pas nadat ik merkte dat ik in de drie dagen dat ik hier was ongeveer 45 foto’s had gemaakt, liet ik het idee varen.
Geen enkele plaats is veilig voor de stickerroep. Ze worden geplakt op deuren, gangen, metro-ingangen, openbare bewegwijzering, vuilnisbakken, badkamers, chique restaurants, waardeloze restaurants, tafels, Döner-plekken, historische monumenten, boten, bars en in ieder geval in één geval op het tuigje van een vrolijk wandelende hond met een baasje in een Ferencvaros-kit.
Ze zijn groot en klein, eenvoudig en complex. Sommige zijn slechts het embleem van de club, andere zijn ingewikkelde ontwerpen met een woordenstroom die betrekking hebben op een specifieke fangroep. Sommige zijn niet te ontcijferen en komen pas over als voetbalstickers als je heel goed kijkt en de relatie tussen de afbeeldingen, kleuren en woorden ziet en vermoedt dat het misschien een St. Pauli-fanclub is?
Ik hou vooral van degenen die heel duidelijk inside jokes zijn tussen de fans. Er is er een met het gezicht van een forse heer zonder tanden die zijn liefde voor VFB Stuttgart verkondigt en waarvan ik moet aannemen dat deze van een van de leden van de supportersgroep is. Wat een genot om gewoon het gezicht van je vriend op metrostations in heel Europa te plakken. Mijn favoriet is gewoon een hond die over het Ajax-logo pist dat ik tegenkom als ik uit de bus stap bij het Hongaarse parlement. Welke ondernemende Nederlander reisde helemaal naar Hongarije alleen maar om zijn haat tegen Ajax te verkondigen?
Ik ben gefascineerd door de logistiek. Er moet iemand in elke Ultra-groep zijn die verantwoordelijk is voor de stickers, wiens enige doel het is om stickers voor de rest van de bemanning te maken, ontwerpen en aanschaffen. Hoe intimiderend hardcore fangroepen ook kunnen zijn, het geeft me enorme vreugde om te bedenken dat er in elk van hen een afdeling kunst en handwerk zit.
Ik denk dat er iets tamelijk menselijks aan de hand is om aan te geven dat je ergens was. Is het plakken van een sticker van je favoriete club in een willekeurige stad zo anders dan het krijgen van een foto voor de Instagram-feed? Of een te dure sleutelhanger kopen?
Uiteindelijk heb ik tijdens mijn verblijf in het buitenland geen voetbalwedstrijden bezocht. Het schema klopte nooit echt, en afgezien van het half kijken naar het snoozefest van Juve-Milaan, heb ik twee weken lang niet eens bijzondere aandacht aan wedstrijden besteed. Maar in elke stad waar ik was, is de trots en liefde van de mensen voor het prachtige spel nooit te ver als je weet waar je moet kijken.
Van de stickers tot de illegale nationale teamtenues in elke souvenirwinkel tot de krankzinnige trots die iedereen had op zijn team, zelfs als ze in de tweede klasse zaten of nauwelijks boven de recreatieve kant staan. Voetbal in Europa is gewoon een manier van leven en heel anders dan wat ik als fan aan deze kant van de vijver gewend was.
(Shoutout naar de bediende van de fanshop van Dynamo Dresden die straalde over het feit dat de sets uitverkocht waren toen ik om een specifieke maat vroeg. Guy was zo blij dat een buitenlander een trui wilde kopen en dat ze weg waren omdat iedereen in de stad ze had uitverkocht omdat ze zulke loyale fans zijn. Vreemd gezond.)
Er is niets dat alle plaatsen waar ik het geluk had te bezoeken, zo met elkaar verbond als een gedeelde voetbaltaal. Ik weet niet zeker of er veel dingen zijn die dat kunnen doen. Uiteindelijk ben ik gewoon blij dat ik daar mocht zijn en die plaatsen kon zien en die dingen kon doen. Soms kun je in realtime zien wanneer je de goede oude tijd beleeft.
Mijn advies: probeer ze vast te houden, voor wat het ook waard is.
